Afgelopen zaterdag speelde ons G-korfbalteam de tweede en laatste wedstrijdronde van de veldcompetitie. Twee weken geleden speelden we, voor het eerst in 20 maanden, onze eerste drie wedstrijden van dit seizoen bij Vriendenschaar in Bodegraven. Wij hebben flink wat nieuwe spelers bij ons team gekregen de afgelopen maanden. We moesten dan ook flink aan de bak. Alle wedstrijden gingen verloren met een behoorlijk verschil. De tegenstanders korfbalden al veel langer terwijl wij nog bezig zijn met basisbeginselen als: op welke paal mag ik scoren (en ook op welke vooral niet), wanneer moet ik vrij lopen en wanneer zoek ik juist mijn tegenstander op. De befaamde woorden van Theo van Zee: ‘Rood-wit gooit naar rood-wit’ schoten bij ons trainers nog wel eens in gedachten de afgelopen weken, die aanwijzing was zo gek nog niet. De terugreis naar Delft met de bus van Dirk Kuijt was er niet minder gezellig om. We hadden immers lol gehad en zelfs een doelpunt gescoord. Ons doel voor de thuiswedstrijden was dan ook net zoveel lol hebben, één doelpunt scoren en proberen er minder door te laten dan twee weken geleden. Dat moest mogelijk zijn want we zagen de afgelopen weken op de trainingen al flinke verbeteringen in het omschakelen tussen aanvallen en verdedigen. De eerste wedstrijd speelden we tegen Blauw Wit uit Amsterdam. Voor de wedstrijd overleggen wij als coaches altijd eerst even met de coaches van de tegenstanders. Samen bekijken we dan wie het beste tegen wie kan spelen. Er zijn vaak flinke niveauverschillen en ook behoorlijke fysieke verschillen. Op deze manier krijgen we een wedstrijd waarbij iedereen zoveel mogelijk een tegenstander van zijn eigen niveau heeft, dat maakt de wedstrijd een stuk leuker. Nadat scheidsrechter Michelle van Geffen in had gefloten bleek al snel dat Blauw Wit toch een tandje beter was dan wij. Ze schoten gewoon heel goed. Wij hadden wel diverse schotkansen die net misgingen maar uiteindelijk trof Alex doel, een dik verdiende goal voor ons. Zijn eerste wedstrijddoelpunt, een vinger juichend in de lucht en veel blijdschap bij onze andere spelers en het publiek aan de zijlijn. De tweede wedstrijd tegen Thor ging ook verloren maar slechts met 2-1. In deze wedstrijd lieten we zien dat we echt al vooruit zijn gegaan met verdedigen. Iedereen was heel geconcentreerd zijn tegenstander aan het volgen. Yvonne en André leken wel een beetje op Jessica Lokhorst zo goed volgden ze hun tegenstander door het hele veld. Bij balverlies gingen we nu ook allemaal gelijk op zoek naar onze eigen dame of heer. Het werd nog spannend, Saskia scoorde van afstand met een mooi schot de 2-1, maar helaas lukte het ons niet de gelijkmaker erin te prikken. De laatste wedstrijd tegen Vriendenschaar was best pittig. Een aantal spelers gaven aan al best moe te zijn. Nog even door bikkelen voor die spelers die toch nog een hele wedstrijd moesten spelen. Maar we gingen door en hoe! Twee weken geleden verloren we met 10-0 van Vriendenschaar. Nu speelden we in een superspannende wedstrijd 5-5 met goals van Mirella, Saskia en Yvette. Het gejuich was over het hele complex te horen. Na afloop dronken we met alle teams limonade met een mandarijntje erbij. Een leuke afsluiting van een gezellige ochtend. Onze dank gaat uit naar de velddienst die in alle vroegte al onze velden had uitgelegd. En naar onze scheidsrechters Michelle van Geffen en Tjitske Bolt. Jullie voelden exact aan wanneer je even streng moest zijn, iets door de vingers moest zien of zelfs een beetje moest helpen met een aanwijzing, super! Nu op naar de zaalcompetitie waar we met twee teams aan deelnemen. Wie had dat vier jaar geleden kunnen denken: een G-selectie! Wij zijn er in ieder geval supertrots op! De trainers van de “G-selectie”!