Het zal je maar overkomen dat niets je te gek is, én je bezit een moreel kompas, dat aangeeft waar de grens ligt. Jouw creatieve geest is nieuwsgierig om die grens op te zoeken en – om het nog leuker te maken – er net even overheen te stappen, dat vervolgens donders goed weten om op tijd terug te stappen binnen het betamelijke.
Antoon Camijn is niet in een paar woorden samen te vatten. De mens interesseerde hem het meest. Hij had vrij snel door hoe iemand in elkaar zat. Bij problemen dacht hij niet alleen mee om een oplossing te vinden, hij wilde ook helpen. Andere mensen naar hun zin maken. Eigenlijk was hij een entertainer.
Zijn passie is muziek. Hij speelde keyboards in de band Flame en vond het prachtig om al die mensen te zien swingen en genieten. Hij bezocht graag concerten. Groot en klein. Hij genoot vooral van het vakmanschap van de muzikanten. De passie voor muziek bracht hij over op zijn gehele gezin. Ze doen precies hetzelfde, de appel valt niet ver van de boom. Muziek zegt alles. Bezoek eens het Hampshire Hotel Delft Centre. Het thema is muziek in alle soorten, ritmes en maten. Er staan muziekinstrumenten in de lobby. Het behang in een vleugel van het hotel is een print van de toegangskaartjes van bezochte concerten.
Het leven is aangenaam ook als dat het niet is. Het ontstaan van het nieuwe hotel was zo’n voorbeeld. Bij tegenslag of tegenwerking beet hij vast en liet zich niet kennen. Hij deelde zijn strubbelingen en twijfels met zijn vrienden. Dan was hij blij dat hij een luisterend oor vond om de frustraties er uit te gooien Eigenlijk vroeg hij om morele support om vol te houden. Dat kreeg hij. Niet om gemakzucht, maar om bewondering voor zijn vasthoudendheid en doorzettingsvermogen.
De treintunnel in Delft werd aangelegd en de bebouwing van de Houttuinen moest wijken. De eigenaren van de huizen en bedrijven werden uitgekocht. Tijden vol onzekerheid. Het mooie hotel staat nu trots te schitteren aan de rand van de binnenstad. Maar het heeft enorm veel energie gekost.
Terug in de tijd. Antoon is al vanaf het oprichtingsjaar lid, en later sponsor en supporter van onze club. Het beroemde Fortunalegioen dat eind jaren zeventig vorm kreeg, werd begin jaren tachtig groots en onovertroffen. Leo Geluk was de blikvanger en één van de mannen achter de schermen was Antoon, die de creatieve ideeën inbracht. Niets was te gek. Samen bouwden ze een spektakel op dat zijn weerga niet kent. Die grote Buitenhoftribune stampvol supporters zette de tegenstander direct op 2-0 achterstand. Daarbovenop werd het enige echte Fortunalied in Hotel de Kok op de Houttuinen opgenomen met Antoon als arrangeur. Een belevenis die iedereen die erbij was niet zal vergeten.
Het werd steeds gekker en beter. Het randje werd weer opgezocht. Sporthal De Buitenhof werd op zondag omgedoopt tot Fortunahal. Dat begon aan de binnenkant. Alle wanden werden rood-wit gekleurd door een enorm arsenaal vlaggen. De buitenkant werd ook aangepakt en de naam “Buitenhof” verdween achter een doek met de naam “Fortunahal”.
Fortuna heeft altijd een topsport- en recreatief karakter gekend. De familie Camijn spande zich met name in voor het recreatieve deel. Zonder een stevige fundering geen hoge flat. Elly zat toentertijd in de jeugdcommissie. Deze commissie verzorgde de evenementen, zoals het Fortunakamp, de Fortunafeesten en meer. Vergaderingen vonden plaats in Hotel De Kok aan de Houttuinen. Dat was gezelliger dan in die koude, soms winterse kantine. Met bijkomend voordeel dat Antoon in de buurt was en zijn ideeën kon inbrengen. Attributen nodig? Geen probleem. Óf ze waren aanwezig, óf Antoon wist wel een manier om er aan te komen. Voor weinig. In de jaren tachtig speelde op sommige Fortunafeesten ook Antoon’s band Flame.
Leon en Rogier korfbalden bij Fortuna. Antoon was er vaak bij. Hij ergerde zich rot aan ouders die vonden dat hun kind verreweg de beste was, de scheidsrechter rampzalig en de coach er niets van begreep. Daar ging Antoon dan maar niet bij staan. Liever ging hij na afloop met de coach praten om zijn kant van het verhaal te horen. Hij had het nooit over de goede prestaties van zijn eigen kinderen.
Als zakenman – hotelier, nietwaar – sponsorde hij Fortuna. De sponsors worden bij wedstrijden van Fortuna 1 ontvangen in de kleine kantine. Dat is leuk, maar na een half uur had Antoon het wel gezien en ging naar de grote kantine waar hij het veel meer naar zijn zin had met de mensen waar hij echt om gaf.
Antoon was een levensgenieter. Altijd op zoek naar nieuwe ideeën, uitproberen, beoordelen en relativeren. Praten met mensen om te ontdekken waar die zich mee bezig houden.
We moeten het verder doen zonder Antoon. De vereniging verliest een markante, kritische en creatieve man. De familie mag trots zijn op hun man, vader, schoonvader en opa. We wensen Elly, Leon, Rogier, Janine, Bo en Gwen veel sterkte.
Klik op de link voor de rouwkaart: Rouwkaart Antoon Camijn. En de link naar het condoleance register, klik hier.
Bestuur KV Fortuna/Delta Logistiek
