Uw correspondent was er vorig seizoen al van overtuigd maar de wedstrijd tussen Fortuna/Delta Logistiek B1 en HKV/Ons Eibernest B1 bevestigde zijn mening. Het toepassen van de schotklok in de B1-hoofdklasse is een grote stap vooruit. Eindeloos vertragen is er niet meer bij en schotvaardige ploegen krijgen meer kans om hun kwaliteiten te etaleren. De supporters van de Eibers en Fortuna die gisteren in de sporthal aanwezig waren, hebben met het zweet in hun handen naar een bloedstollend spannende wedstrijd zitten kijken. De neutrale toeschouwers zullen alleen maar hebben genoten van een heerlijke pot aspiranten korfbal, met domme fouten, prachtige doelpunten en een bizar scoreverloop.
Vooraf wisten we wel waar de kwaliteiten van de Eibers lagen. Vier gemakkelijk scorende heren die veel druk naar binnen geven en voornamelijk steunende dames. De weg naar binnen afsnijden was dus de opdracht waar vooraf op gehamerd werd. En waar dit normaal gesproken één van onze sterkere punten is, ging dit nu in de eerste helft aan alle kanten fout. Telkens konden de dames van de Eibers een mooie insnij of uitstap verzorgen en de heren wisten hier wel raad mee. Direct 2-0 achter en al snel stond het 6-2. Niet direct de start die we vooraf in gedachten hadden. Na deze fase gingen we zelf iets beter en zorgvuldiger aanvallen en via Yona (mooie korte kans), Victor, Michelle en Farian hadden we bij 10-9 weer de aansluiting.
Daarna brak er echter een fase aan waarin we de Eibers totaal niet konden afstoppen. Het kwijtraken van de insnij probeerden we met overtredingen te corrigeren en de vrije ballen en strafworpen werden keurig verzilverd door de Eibers. Ook van afstand begonnen ze nu raak te schieten en met iedere treffer nam hun zelfvertrouwen toe. Wij konden daar aanvallend helemaal niets tegenover stellen en bij 16-9 (met nog 5 minuten voor de rust) leek de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. We kwamen nog terug naar 16-11 maar opnieuw twee strafworpen (niet goed voorverdedigen…..) tilden de ruststand naar 18-11.
Op naar de kleedkamer en de burger moed inspreken. Het was wel duidelijk dat, wanneer we hun aanvalsspel niet gingen ontregelen, we deze wedstrijd nooit konden winnen. Veel meer risico in het voorverdedigen en de schoten verleggen naar de dames in het achterveld was de opdracht. Helemaal verloren was het nog niet. In de eerste helft wisten we ook binnen een paar aanvallen van 9-5 naar 10-9 terug te komen. Waarom zou dit in de tweede helft niet kunnen? Daarnaast waren we er wel van overtuigd dat de Eibers dit hoge niveau nooit konden volhouden.
Direct na rust pakten we de draad in scorend opzicht weer op. Via Sanne (korte kans), Silila en Farian ging het heel snel van 18-11 naar 18-14. Achteraf gezien was dit een belangrijke jump. Het geloof dat deze wedstrijd nog niet was gespeeld, keerde terug in de ploeg. Uit een vrije bal maakte Eibernest 19-14 maar een strafworp van Mark en een korte kans van Farian bracht een 19-16 tussenstand op het bord met nog meer dan 15 minuten te spelen. We roken bloed. Ook Michelle ging zich nu met het scoren bemoeien. Bij 22-18 had zij maar twee keer een klein beetje ruimte nodig om raak te schieten (22-20) en aan de kant van de Eibers sloeg de paniek nu toe. Telkens konden wij vrij snel de bal veroveren en hadden ze veel meer moeite om de dames in een goede steun te krijgen. De schaarse schoten van hun dames in het achterveld namen we voor lief en die gingen gelukkig ook bijna allemaal mis.
Bij de stand 23-21 waren het Nick (mooi schot achter de korf) en Michelle die ons voor het eerst langszij brachten. Erop en erover was de wens, maar de Eibers waren aangeslagen maar nog niet verslagen. Een strafworp voor 24-23, direct beantwoordt met een doorloopbal van Farian (24-24). Twee schoten van een Eibernest-dame in het achterveld (dit kon natuurlijk niet uitblijven) en we konden weer opnieuw beginnen met achtervolgen (26-24).
Farian was in de tweede helft niet te stoppen. In de eerste helft kon hij tegenover de vijf treffers van zijn tegenstander maar één schamel afstandsschot zetten. In de tweede helft was hij echter achtmaal trefzeker en kwam zijn directe tegenstander alleen nog maar door gemopper en scheldkannonades in beeld. Het was dan ook Farian die ons met twee schoten langszij bracht (26-26). Nog minder dan 3 minuten op de klok en de spanning in de sporthal was om te snijden. Iedere foute keuze kon nu beslissend zijn en de vraag was welke ploeg nu de juiste mensen ging uitspelen. Van heel ver scoorde Eibernest de 27-26 maar Mark, die gisteren niet lekker in de wedstrijd zat, stond er op het moment dat het moest. Zijn afstandsschot betekende met minder dan 2 minuten op de klok 27-27.
Nu stond hun minste aanval en onze beste aanval voor de korf. Het moest dus kunnen…… Het kon niet alleen. Het gebeurde ook. Een schot van Victor ketste nog uit de korf maar een super belangrijke rebound van Yona volgde. De tegenstander van Farian was ondertussen naar een klavertje vier aan het zoeken, wat Farian de gelegenheid bood om zich vrij te lopen en van dichtbij de 27-28 binnen te schieten.
Nog een aanval van de Eibers volgde die echter vlot werd onderbroken door Nick. Nog 39 seconden op de klok en balbezit. De Fortuna-coach schreeuwde “schotklok goed uitspelen”. Dit kwam hem op een gele kaart te staan. Volgens de scheidsrechter wegens het “actief coachen van het vak waar de bal is…..”. Een regel waar ik nog nooit van heb gehoord maar we gaan het eens opzoeken.
Van het goed uitspelen van de schotklok was helaas geen sprake. Met nog 20 seconden op de wedstrijdklok en 17 seconden op de schotklok lieten we ons toch verleiden om een korte kans te nemen. De bal ging snel naar de Eibernest-aanval maar hun laatste schot miste zuiverheid en werd door ons simpel onderschept.
Maar één keer hebben we deze wedstrijd voor gestaan maar het was gelukkig wel vlak voor tijd. Twee punten voor de poorten van de hel weg gehaald en we mogen trots zijn op de getoonde veerkracht en teamspirit. Zonder die belangrijke eigenschappen van een team hadden we gisteren zeker niet gewonnen. HKV/Ons Eibernest heeft gewoon een zeer behoorlijke ploeg en gaat het, zeker in de thuiswedstrijden, nog veel ploegen moeilijk maken.
Wij gaan ons richten op de komende weken waarin met Vriendenschaar, KCC en Nieuwerkerk belangrijke wedstrijden op het programma staan die gaan bepalen of we bij de bovenste drie kunnen gaan meedraaien. Wedstrijd voor wedstrijd. Potje voor potje. En tussendoor op de trainingen proberen om ons spel te verbeteren. De spirit is goed dus we gaan er voor!!
Foto: Pamela in ’t Veen
