In de bomvolle Fortunahal was het anders dan anders. Natuurlijk was deze wedstrijd een reguliere competitiewedstrijd, maar het was veel meer. Er hing een echte finalesfeer om deze ontmoeting. Voor beide teams was het een goede test om te proeven hoe om te gaan met de spanning. De winnaar is vrijwel zeker van een plaats bij de beste twee in de eindrangschikking. Hierdoor wordt het thuisvoordeel in de play-off behaald. Dat is het hoogst haalbare in de competitie, de beste uitgangspositie om de kruisfinales in te gaan.
De wedstrijd startte onwennig. Aan beide kanten was het éénschotsaanvallen troef. De normale zekerheden werden niet gevonden. De eerste goal viel pas na vijf minuten. Gertjan Meerkerk zette DVO op voorsprong. Doelpunten bleken duur te zijn. DVO scoorde het makkelijkst. Na twaalf minuten stond het 2-5. Dat zette de trend voor de wedstrijd. Fortuna zou de gehele wedstrijd een inhaalrace lopen. DVO/Transus behield het initiatief. Beide ploegen vonden langzaamaan hun vastigheid. Het rebounden lukte beter. Toch bleken doelpunten nog steeds duur en dat kwam door het sterke verdedigen van beide teams. De grote kanonnen aan Delftse kant zwegen. Vlak voor rust stond het 5-9 waarbij kanon Meerkerk aan Bennekomse kant er vier had inliggen. Fortuna trok wat bij en de rust kwam bij 8-10. Het schotpercentage aan Delftse kant viel erg tegen. Dat kwam mede door de strakke verdediging van DVO, maar de Delftenaren leken last te hebben van de spanning die typisch is voor finales. Daar zijn de vaste waarden nooit zekerheden. Met zulke omstandigheden omgaan zul je moeten leren en dat kan alleen in wedstrijden als deze. De reboundkracht blijkt het fundament te zijn van de schutters Van der Steen en Hoek. De druk die Van Roekel legde op de rebound van Mensink bleek een serieuze factor in het uitschakelen van de schutters. Die hadden al moeite om vrij te komen en te kunnen herhalen. Doelpunten komen in finales nooit vanzelf. Ze vonden hun vaste waardes eerder, Fortuna was daar nog steeds naar op zoek.
Direct na rust liep DVO uit naar een verschil van vijf doelpunten, 8-13. Fortuna bleef zoeken. Op dat moment pakte Mensink twee lastige rebounds achter elkaar. Dat leverde direct een fraaie treffer op via een doorloopbal van Fleur Hoek, haar eerste goal. Inmiddels was Nik van der Steen vervangen door Joren van Nieuwenhuijzen. Fortuna kwam langzaam maar gestaag terug. Daan Preuninger scoorde 14-14 en alles lag weer open. Toch bleef DVO de bovenliggende partij. Meerkerk accentueerde dit door twee maal raak te schieten. Toch kwam Fortuna terug en bij 17-17 was het weer gelijk. Annelie de Korte werd matchwinner door de 18-19 raak te schieten onder grote druk van Jessica Lokhorst.
De schotpercentages waren niet hoog. Dat hoort bij de karakteristieken van een finale. De verwacht spelers komen niet vaak aan hun taks. De kanonnen Boadi, Van der Steen en Hoek haalden bij lange na hun aantal doelpunten niet. De sterke rebounders van Fortuna kwamen niet uit de verf zoals van ouds. Als je finales wilt winnen zul je toch snel je vaste waarden moeten vinden. Dat lukt alleen als je die ervaring hebt opgebouwd. DVO toonde aan daarover te beschikken. Voor Fortuna was dit een waardevolle les. Voor velen zal deze topwedstrijd tegengevallen zijn. Het is maar hoe je er tegen aan kijkt. Het belang van de wedstrijd geeft veel druk en trekt een wissel op alle spelers. Leerzaam voor de spelers was het in ieder geval wel en ondanks het verlies, heeft ons vlaggenschip wel de play-offs officieel binnen!
DVO scores:
Daniëlle Boadi 3, Roos Scherrenburg 1, Koen van Roekel 2, Jeffrey van Huenen 2, Barbara Brouwer 1, Annelie de Korte 2, Gertjan Meerkerk 8
Fortuna scores:
Fleur Hoek 2, Renée van Ginkel 3, Nik van der Steen 1, Merijn Mensink 1, Joren van Nieuwenhuijzen 1, Jessica Lokhorst 1, Wouter Wildschut 5, Daan Preuninger 4
