In een zinderende finale heeft Fortuna/Delta Logistiek met 22-21 afgerekend met concurrent PKC/Vertom en is daarmee voor de zesde keer in haar historie landskampioen zaalkorfbal geworden. De Delftenaren leken in de slotfase de wedstrijd in handen te hebben, maar zagen een opportuun PKC/Vertom zich alsnog naar een spannend einde vechten. Genoeg was het niet, waardoor aanvoerder Thomas Reijgersberg zijn gedroomde afscheid kreeg.
De dag begon al vroeg met een bruisend complex. Ruim 500 toeschouwers wisten hun ticket voor Rotterdam Ahoy te bemachtigen en liefst zes volle bussen vertrokken richting de havenstad. In aanloop naar de play-offs werden al diverse sponsoren bereid gevonden om een bijdrage te leveren aan sfeeracties en bussen. Zaterdag maakten Kaas en Notenbar Steijger, Kaisser Online Marketing, Fysiotherapie Van Kints Schiedam en Yellow Jersey het mogelijk dat er ook drie feestbussen richting de Korfbal Leaguefinale trokken.
Met vuurwerk en gezang vertrok om 13u de spelersbus richting Ahoy. In die bus uiteraard ook het startende achttal. In de aanval Daan Preuninger, Harjan Visscher, Celeste Split en Jessica Lokhorst. In de verdediging kregen Mick Snel, Thomas Reijgersberg, Michelle van Geffen en Fleur Hoek de voorkeur.
De tactiek van PKC/Vertom werd direct duidelijk, het spel vertragen. Een beproefd recept in een andere variant, het was namelijk de wijze waarop de Delftenaren ooit PKC uit de finale hielden in een zinderende play-offserie. Daar waar de Delftenaren voor lange aanvallen en langzaam opbrengen gingen, kozen de Papendrechters voor het achterverdedigen. Het noopte het achttal van Ard Korporaal en Damien Folkerts tot oplossen of schieten zonder rebound.
Die laatste variant had de voorkeur van Harjan Visscher die daarmee de 1-0 voorsprong op het scorebord schoot, waarna zijn vakgenoot Daan Preuninger van afstand de 2-0 voor zijn rekening nam. Thomas Reijgersberg liet zich ook enkele keren verleiden tot het nemen van korte kansen zonder rebound, hij bleek daar echter niet succesvol in, waardoor zijn vak snel over zou gaan op oplossen rondom de korfzone.
Korporaal zag zijn ploeg scoren, maar gaf zelf na afloop te kennen, dat hij het idee had dat de ploeg van oud-Fortunezen Wim Scholtmeijer en Jennifer Tromp de overhand hadden. Toch ging hij daarmee ook deels voorbij aan het feit dat de Delftenaren verdedigend ook haar zaakjes goed op orde had. Illustratief was de verdedigende druk van Fleur Hoek op Sanne van der Werff, die na twee mislukte acties een bal naast zich wilde spelen, maar recht in de handen van Michelle van Geffen gooide. De enorm hoge druk bezorgde PKC de moeilijkste kansen, al wist het wel veel rebounds te winnen.
De beste speelster aan de zijde van PKC was Zita Schröder, zij zorgde voor de 2-1, maar zag daarna Mick Snel en Daan Preuninger de marge vergroten naar drie. Een grotere marge werd in het eerste bedrijf niet gemaakt. En daar waar finales vaak als spannend, maar slecht worden omschreven, leek daar zaterdag weinig van waar. Verdedigend waren beide ploegen ijzersterk, maar een vrije kans was bijna standaard een doelpunt. Zowel Celeste Split, Richard Kunst als Nienke Hintzbergen hadden moeite met scoren, maar juist die keren dat ze wel vrijstonden, trokken ze feilloos de trekker over.
Toch kregen Olav van Wijngaarden, Daan Preuninger en Thomas Reijgersberg de handen van het (neutrale) publiek het meest op elkaar. Eerst was het Van Wijngaarden die met een slimme eenhandige omdraaibal de aansluiting vond (6-5), niet veel later gevolgd door een schitterend jumpshot van Preuninger (8-5). Dat jumpshot kwam echter wel tot stand na een minstens net zo mooie pass van zijn vakgenoot Visscher. Waarna in de slotfase van de eerste helft ook Reijgersberg zich van zijn mooiste kant liet zien. Een mislukt schot, intikken vanuit de rebound. Hij doet het vaker, maar het blijft een lust om naar te kijken. Mede dankzij deze hoogtepunten, werd met 12-11 de rust opgezocht.
Direct na rust kwam PKC voor het eerst weer op gelijke hoogte. Zita Schröder, begeerd door TeamNL Korfbal, scoorde een strafworp, waarmee ze één van haar zes doelpunten noteerde. Het momentum leek heel even bij de Papendrechters te liggen, maar toen besloot Harjan Visscher een fenomenale streak neer te zetten. De oud-speler van DOS’46 vond het wel lekker gaan en via twee schoten zorgde hij voor 13-12 en 14-12, waarna zijn volgende twee schoten ook nog voor de 16-14 en 18-15 zouden zorgen.
Ondertussen had ook Fleur Hoek haar eerste doelpunt van de middag weten te noteren en passte ze niet veel later, na een goede actie naar binnen, Michelle van Geffen vrij, die met drie doelpunten een enorm belangrijk aandeel in de finale had. Het slotstuk van de reeks was voor Daan Preuninger, al hoefde hij enkel een heerlijke doorbraak van Harjan Visscher af te ronden: 19-15.
Via wederom Schröder en Nienke Hintzbergen werd het verschil weer twee, waarna Richard Kunst tot twee keer toe zwaar bestraft leek te worden door het arbitrale duo Peter van der Terp en Stan de Groot. Zijn overtredingen onder de korf waren namelijk allerminst zwaar, maar duidelijk was dat het duo de international al meerdere keren had gewaarschuwd. Na twee keer een vrije bal tegen, volgden twee strafworpen, die beiden door Preuninger werden geconverteerd tot doelpunt: 21-17.
De wedstrijd leek echt gespeeld na een karakteristiek doelpunt voor de Delftenaren. Fleur Hoek kende geen angst voor het duel met Olav van Wijngaarden en sprintte de rebounder eruit, al vallend zorgde ze ervoor dat de bal van richting veranderde, waarna ook Nik van der Steen – die in was gevallen voor de moegestreden Reijgersberg – naar de bal dook. Hij passte zittend vanaf de grond Mick Snel aan. Die twijfelde even, maar besloot toen van grote afstand, zonder rebound, te schieten. Raak! 22-18. Het publiek ontplofte en hoewel er nog zeven minuten te spelen was, leek dit wel de morele genadeslag.
Opgeven bestond echter niet in het Papendrechtse woordenboek en dat zagen ze beloond worden. Eerst was het een buzzerbeater van Van Wijngaarden, waarna Hintzbergen het gat verkleinde naar twee. En toen Jelmer Jonker met nog net iets minder dan twee minuten te spelen de 22-21 binnenschoot, leek alles weer mogelijk. Sterker nog, Julie Caluwe kreeg nog de uitgelezen kans om gelijk te maken, maar het schot – wat ze al zo vaak wel maakte – miste korf en belandde in de handen van Fortuna/Delta Logistiek.
Reijgersberg keerde terug binnen de lijnen om vanuit de rebound een aanval van achtendertig seconden te spelen. Eén schot op de korf was noodzakelijk en dankzij de juiste positionering en timing won de aanvoerder de belangrijkste rebound van zijn leven. Met tranen in zijn ogen kreeg de aanvoerder nog één keer een moment om stil te staan bij zijn afscheid. Al vanaf het moment dat hij aankondigde te stoppen, droomde hij van dit moment. Onder luid applaus verliet hij het speelveld om vervolgens vanaf het podium met een grote grijns de beker in ontvangst te mogen nemen. Fortuna/Delta Logistiek is dankzij de 22-21 overwinning op PKC landskampioen!
