Gisteren kwam dan eindelijk de dag waar we al zo lang met het hele team naar toe hebben gewerkt: het Nederlands Kampioenschap Zaalkorfbal C-Hoofdklasse bij Oranje Wit in Dordrecht.

Ook de D1 speelde een NK en de A1 moest ’s middags haar belangrijke eerste play-off wedstrijd spelen, maar toch waren er behoorlijk wat Fortuna-supporters naar Dordrecht afgereisd om de C1 vocaal te ondersteunen. En zij kregen geen spijt van hun keuze. Want als je het over een spannend toernooi hebt met een zinderende finale waarbij de winstkansen een aantal keren in de wedstrijd keerden, dan heb je het wel over deze editie van het C-NK.

Fortuna C1 had zich gedegen voorbereid op dit toernooi. Deze week nog lekker rustig getraind. Zondag een extra training met de reserves uit de C2, waarbij iedereen een fraai inschietshirt kreeg uitgereikt. Een mooi aandenken aan een, ongeacht het eindresultaat, bijzondere dag. Sem Lagerberg was bereid om spionerend werk te doen bij de andere tegenstanders in de poule en Marjolijn Tetteroo deed de medische begeleiding. Super veel dank daarvoor!! Voor ons als coaches is het echt wel een hectische dag met maar weinig tijd tussen de verschillende wedstrijden en dan is het super lekker als dit soort belangrijke taken bij anderen in goede handen zijn.

Een impressie van een onvergetelijke dag…..

1e wedstrijd: Fortuna/Delta Logistiek C1 – SKF C1 8-1

In een donkere hoek van het internet hadden de coaches wat beeldmateriaal gevonden van een competitiewedstrijd van SKF C1. Deze beelden waren echter van lage kwaliteit, maar daarop konden we wel zien dat de handelingssnelheid van de Veenendalers niet imponerend was en dus was de opdracht om verdedigend veel druk te zetten. Op zo een toernooi met korte wedstrijdjes van 2 x 12 minuten is het belangrijk om goed en scherp te starten. Via afstandsschoten van Merijn en Milan kwamen we op een snelle 2-0 voorsprong. De 2-1 was een tegenvaller maar via Chelsea (mooie pass ook van Esther) en tweemaal Merijn liepen we nog voor de vakwissel weg naar een geruststellende 5-1 voorsprong. Rick die aan de kant was begonnen snel erin en Brad overhevelen naar het andere vak. Speelminuten verdelen en krachten sparen was zo vroeg in het toernooi het devies. Na de rust liepen we nog weg naar 8-1. SKF kon nauwelijks gevaarlijk worden en dit bood de gelegenheid aan alle reserves om nog even speelminuten te maken. Super reserves hadden we gisteren!! Mila, Marlies, Annemee, Olaf en Noah. Veel beleving op de bank, positieve aanmoedigingen naar de ploeg en ook jullie hebben een bijdrage geleverd aan het eindresultaat.

Eerste overwinning is binnen. De analyse van Sem leerde ons dat DSC waarschijnlijk de grootste hobbel in de poule zou worden, maar dan moest er nog wel “even” van Tempo C1 worden gewonnen…

2e wedstrijd: Fortuna/Delta Logistiek C1 – Tempo C1  6-6

Weliswaar leverde de eerste aanval in deze wedstrijd via Merijn (afstandsschot) direct een 1-0 voorsprong op, maar daarna was het Tempo C1 dat een 1-2 voorsprong nam. We speelden niet eens zo slecht maar het tempo lag net iets te laag (misschien toch een beetje bang om fouten te maken) en de schoten wilden niet vallen. Via een strafworp van Lucas kwamen we bij 4-3 weer op voorsprong maar twee knappe goals van Tempo-dames betekende alweer snel een 4-5 achterstand. De tijd begon te dringen. Verlies zou erg ongunstig zijn. Bij een gelijkspel was er geen man overboord. Via een mooi schot van Noek (die dit toernooi lekker op dreef was) werd het weer 5-5, maar direct in de tegenstoot weer 5-6 achter. Merijn vanuit de verdediging overhevelen naar de aanval, waar net op dat moment Lucas een stip meekreeg die door Merijn werd verzilverd. Nog even billenknijpen in de slotfase maar het gelijkspel werd binnen gesleept. Teleurgestelde gezichten van de kinderen in de bespreekkamer maar de opdracht voor de volgende wedstrijd veranderde niet door dit gelijkspel. Winst op DSC C1 (die beide poulewedstrijden wist te winnen) zou een plaats in de finale betekenen.

3e wedstrijd: Fortuna/Delta Logistiek C1 – DSC C1 10-6

Achteraf misschien wel onze beste wedstrijd van het toernooi, zeker in aanvallend opzicht. Iedereen was er van doordrongen dat het in deze wedstrijd even moest gebeuren. Merijn bracht ons snel op voorsprong (1-0) maar in de tegenstoot direct de 1-1. We hadden reboundend echter op veel posities over en schoten daarnaast ook nog eens een stuk beter dan in de eerste twee wedstrijden van het toernooi. Via een afstandsschot van Rick en een door Noek versierde strafworp liepen we weg naar een 5-1 voorsprong. Wat onhandige keuzes in de verdediging gaf DSC de kans om terug te komen tot 5-3, maar Milan maakte via een schitterende doorloopbal de 6-3. Via Noek en Rick werd het 8-4 en daarmee was de wedstrijd wel beslist. Brad kwam Lucas aflossen en gaf met een afstandsschot direct zijn visitekaartje af (9-4) waarna we de slotfase van de wedstrijd konden uitbollen. Eindstand 10-6. BAM!! FINALE!! Grote klasse!!

Maar finales spelen is leuk. Finales winnen is nog veel leuker. De ploeg had voor het toernooi uitgesproken voor de titel te willen gaan. Daar horen dan ook lastige keuzes voor de finale bij. Van de 5 basisheren (allen met hun eigen specifieke kwaliteiten) kunnen er maar 4 starten. Een lastig moment voor de trainers/coaches, maar de homogeniteit van de ploeg kwam naar voren bij het bekend maken van de opstelling. Rick start aan de kant. Een kort knikje dat hij het begreep en direct de schouderklop van de anderen. Die Haghe had in de poulewedstrijden behoorlijk wat indruk gemaakt. Gemakkelijk scorende heren, meiden die behoorlijk schieten en zowel aan heren als aan dameskant de nodige fysieke kracht. Daarnaast hebben ze met Tijn Hoffman misschien wel de beste aanvaller van dit toernooi in de gelederen

Finale:Fortuna/Delta Logistiek C1 – Die Haghe C1  15-14 na verlengingen en strafworpen

Voor dit duel hadden we de vakken andersom neergezet. Enerzijds om er voor te zorgen dat Die Haghe misschien niet de opstelling kreeg die ze graag wilden hebben en anderzijds omdat we dan met Lucas onze beste verdediger op hun beste aanvaller (de eerder gememoreerde Tijn) konden zetten. Aanvallend zou dit vak het dan lastig kunnen gaan krijgen, maar wie niet waagt…..

De aanvallende problemen bleken wel in de eerste helft van de finale. Onze eerste aanval kwam nog wel tot redelijke schoten maar had aan herenkant moeite met de rebound. Daarom Esther in de rebound geposteerd en die deed dit de hele finale geweldig. Daardoor konden Brad en Lucas lekker voorin aanvallen ondersteund door Esther in de rebound en Chelsea die rond de korf zwerft en op de juiste momenten tussen komt. Helaas duurde het lang voordat de doelpunten gingen vallen. Een 0-2 achterstand werd door Roos direct gecounterd via een mooi schot achter de korf (1-2). Maar direct een mooie doorloopbal van Die Haghe er overheen voor de 1-3. Dit was het was goals betreft in de eerste helft van de finale.
Verdedigend hadden we de zaak behoorlijk onder controle (stap 1), maar nu was het zaak om ook aanvallend zelf te gaan scoren (stap 2). Gelukkig ging dat in de tweede helft van de finale een stuk beter. De eerste 2 schoten van Lucas na de rust troffen doel (3-3) en toen direct daarna Merijn ons op een 4-3 voorsprong schoot, was het Die Haghe dat in de achtervolging moest. Een onhandige overtreding van ons bij de middenlijn leverde Die Haghe een vrije bal op die ook werd verzilverd (4-4), maar je voelde aan alles dat wij op dat moment de betere ploeg waren. Daarnaast werd schutter Tijn aan Haagse kant met kramp naar de kant gehaald en dit sterkte ons alleen maar in de overtuiging dat de winst voor het oprapen lag.
Schoten van Brad (5-4) en Lucas (6-4) zette ons met nog 4 minuten op de klok op een voorspong die beslissend leek. Leek…… want toen deden we toch weer domme dingen in de verdediging. Via een vrije bal en een afstandsschot kwam Die Haghe met nog minder dan 2 minuten op de klok weer langszij.
Geduldig speelden wij de bal rond, wachtend op het foutje van de Die Haghe verdediging dat hopelijk ging komen. En dat foutje kwam er ook….. Brad met bal naar binnen…. overtreding op de aangeef: STIP.
Lucas op de strafworpstip. Scoren betekent dat je Kampioen van Nederland bent. Maar helaas…… MIS en direct daarna het eindsignaal van de scheidsrechter.

Snel wat psychologische werk richting Lucas en de rest van de ploeg. Tweemaal 5 minuten verlengen terwijl je de winst voor het grijpen had. Tactische aanwijzingen hebben nu weinig zin. Knokken, knokken, knokken, elkaar helpen en bij elkaar blijven als we achter komen.
Die Haghe rook bloed. Tot 9-9 konden we bij blijven via Noek en Lucas die in de finale on fire was, maar uiteindelijk liepen ze vlak voor de vakwissel weg naar een 9-11 voorsprong. Bij het einde van de eerste 5 minuten dacht Die Haghe dat de wedstrijd er op zat en liepen juichend en springend naar de kant. Niets was echter minder waar!!
Fortuna C1 was nog lang niet verslagen. ‘We shall never surrender’ staat er op ons spandoek en dat gingen we deze finale eens even laten zien!!

Via een afstandsschot van Lucas kwamen we op 10-11 weer in de buurt. Die Haghe miste een paar korte kansen, belangrijke intercepties van Noek en Merijn waardoor we zicht bleven houden op meer. Dit was het moment om Rick in te brengen. Altijd goed voor een frommelgoal of een strafworp mee. Dat heeft hij dit seizoen al een aantal keren laten zien en ook nu lukte het. In de slotminuut van de verlenging wurmt hij zich langs zijn tegenstander en sleept er een stip uit. Opnieuw Lucas op de stip. Nu om ons in leven te houden…..BAM!! RAAK!! 11-11.

Nog één aanval van Die Haghe onschadelijk maken en we slepen ons naar de strafworpenserie. Dit lukte en dan begint de heisa om de strafworpenserie. De scheidsrechter besloot dat de strafworpen voor het vak met onze luidruchtige supporters genomen moesten worden. Beslist geen nadeel.
Aan dameskant veel desperate gezichten…… moeten we allemaal een strafworp nemen?? Ja, alle 8 spelers die in het veld staan moeten een strafworp nemen. Als coaches kan je dan alleen maar schouderklopjes geven, zeggen dat het goed gaat komen en de vingers kruizen. Uiteindelijk bij 3-3 hebben we nog 1 laatste kans op de beslissing. Weer was het Lucas die daar moest gaan staan. BAM!! RAAK!! UITZINNIGE VREUGDE!!!

Kampioen van Nederland 2018!! Een ongekende prestatie van dit team met drie 1e jaars C-tjes in de gelederen. En vooral de manier waarop. In zo een heksenketel het hoofd koel houden. Er waren meerdere momenten dat Die Haghe de wedstrijd dreigde te beslissen. Opgeven is dan de gemakkelijkste optie. Maar dat hebben we niet gedaan. We bleven er in geloven. Aanval na aanval knokken voor een goal en uiteindelijk kwam de beloning.

Noek, Roos, Chelsea, Esther, Mila, Annemee, Marlies, Rick, Milan, Merijn, Brad, Lucas, Olaf en Noah!!
Jullie hebben het allemaal echt fantastisch gedaan en als coaches zijn we super trots op jullie allemaal.

Beelden van dit NK van Televisie Dordrecht vinden jullie op deze link met een interview met koele kikker Roos.

Op naar de 2e helft van de veldcompetitie met een grote glimlach om de lippen.

Mega-trotse coaches Karin & Peter