Eva van der Zon heeft bekendgemaakt dat ze aan het einde van dit seizoen, na maar liefst 13 jaar lang in de selectie te hebben gespeeld, ermee gaat stoppen. “Ik ben nu 31 jaar, en mijn lichaam en geest zeggen nu dat het mooi is geweest. Mijn lichaam zei dat misschien al ietsje eerder, aangezien ik de laatste jaren veel gekwakkeld heb met blessures, maar toen was ik er zelf nog niet klaar voor om te stoppen. Vorig jaar heb ik mijn achillespees gescheurd, en in de paar jaar daarvoor heb ik ook al veel last gehad van blessures. Ik ben nog teruggekomen omdat ik het niet kon missen, en ik heb eindeloos aan de kant oefeningen liggen doen om er toch maar blij te blijven. Daardoor heb ik wel veel wedstrijden gemist en ik ben ook nooit meer teruggekomen in 1. Nu kom ik echt op een moment dat ik verder ook klaar ben voor andere dingen. Ik heb 13 jaar lang een strikt schema gevolgd waar ik mijn vakanties nauwkeurig omheen moest plannen, nu kan ik gewoon eens op reis wanneer ik wil.” En daar laat Eva dan ook geen gras over groeien: de eerste reizen staan al ingepland!🌎✈☀
Deze ras-Fortunees startte op haar 6e jaar in de Welpen, en heeft aan het einde van dit seizoen dus 25 korfbalseizoenen in de benen, allemaal bij Fortuna.❤🤍 Eva heeft alle jeugdteams van Fortuna doorlopen en in die jaren meerdere NK-finales gehaald. De eerste daarvan al in de D’tjes, toen ze met haar team het landskampioenschap in de wacht sleepte. Met de A1 stond Eva voor het eerst in Ahoy.
Bij beide gelegenheden was haar coach Niels van der Steuijt, die daar nog mooie herinneringen aan heeft: “Eva is de ideale teamspeelster en bovenal een heel fijn persoon om mee samen te werken! Op jonge leeftijd in de D1 was haar talent al goed zichtbaar. Met haar verdedigende kwaliteiten, inzicht en zuivere schot was zij één van de sterkhouders in het behalen van het Nederlands Kampioenschap. Toen onze wegen elkaar weer kruisten in de A1 was de kleine goedlachse meid ineens een volwassen speelster geworden die de ploeg bij de hand nam in het behalen van een ticket voor Ahoy. Vanaf de zijlijn ben ik haar prestaties in de senioren altijd blijven volgen en wanneer we elkaar spraken was het als vanouds gezellig! Een echte clubvrouw die met heel veel trots op wat ze allemaal heeft bereikt nu lekker van haar korfbalpensioen kan gaan genieten!”
Op haar 18e sloot Eva in het seizoen 2011-2012 vervroegd aan bij de selectie. Haar trainer van de A1 Joost Preuninger ging toen samen met Ard Korporaal het eerste doen en Eva stapte mee over naar de selectie. Daar startte ze in eerste instantie in het tweede en haakte ze later aan bij het eerste. In de loop van het seizoen 2012-2013 stond Eva als basisspeler in het eerste, in een vak met Barry Schep, Thomas Reijgersberg en Cindy van Eijk (saillant detail: die waren in de jeugd allemaal ooit haar coaches geweest🙂). Voor Eva naar eigen woorden een geweldig vak om als jonkie in te mogen staan. Haar mooiste herinnering aan dat seizoen was de 3e play-offwedstrijd tegen KZ: “Dat was toen de laatste wedstrijd van Barry hier. Dat was zo’n geweldige dag. De hele atmosfeer was echt geweldig, dat de hele club uitliep en zo enorm achter ons stond. Dat we die wedstrijd dan ook nog wonnen en dat je dan op 19-jarige leeftijd naar Ahoy mag, echt zo mooi als je dat mag meemaken!”
Ook haar vakgenoten van destijds hebben goede herinneringen aan die periode. Zo zegt Thomas Reijgersberg: “Eva en ik hadden altijd wel een goede band! Van samen jaren op wintersport met de families tot bij elkaar in het vak in Fortuna 1… Samen topprestaties neergezet in een fantastisch vak! We hadden Barry als echt speerpunt, maar ook Cindy en Eva konden veel goals maken. De play-offs waren misschien wel Eva haar beste wedstrijden. Bijvoorbeeld tegen Marjolijn Kroon (KZ), waarin ze volgens mij 4 goals maakte en haar eruit verdedigde, plus de nodige assists had op heel het vak! Genieten was dat. Eva is een echte teamplayer met veel assists, maar maakt ook goals en ze is verdedigend ook goed!” Ook Barry Schep heeft dat jaar nog helder voor de geest: “2012-2013 wat een jaar, jij als mini schaap, ik als papa schaap. En dan die derde play off tegen KZ. Wat speelde jij daar weergaloos. Ik geloof zo’n 5 goals tegen Marjolijn Kroon. Wat een prachtige herinneringen om daar met jou in een vak te staan en mede dankzij jou de finale gehaald te hebben!”
Eva zelf noemt ook (naast de legendarische trainingsweekenden met de selectie, die altijd garant stonden voor veel lol, teambuilding en leuke bestemmingen) de verschillende play-off wedstrijden als haar hoogtepunten: “Veel mensen noemen misschien de Ziggo Dome of de zaalfinales in Ahoy als hun hoogtepunten, maar voor mij waren dat de play-offwedstrijden. De finales erachteraan verloren we helaas, of was ik zelf geblesseerd en speelde ik niet.” Eva was bijvoorbeeld ook basisspeler in de memorabele play-offs tegen PKC in het seizoen 2017-2018, wat nog sterk in haar geheugen gegrift staat: “Dat we onverwachts van PKC wonnen in de derde play-off wedstrijd na eerst een verlenging en uiteindelijk een golden goal was echt geweldig! Dat we die wonnen, daar heb ik nog een week lang op kunnen teren qua adrenaline.”
Eva stond die wedstrijd in een vak met Marcel Segaar, Nik van der Steen en Mirjam Maltha, die daar nog even wat herinneringen over ophaalt: “Het spelen met Eva was fantastisch! Misschien was ik niet altijd even lief voor haar in het veld, maar ik was altijd blij als ze bij me in het vak stond. Buiten dat Eva een echte teamplayer is, is het ook een super slimme speelster met veel spelinzicht. Ze kon zichzelf wegcijferen voor het vak. Eva was onmisbaar voor de verbinding in het vak, had een goede assist en ze vulde de gaatjes op, waar eigenlijk haar vakgenoten soms in verzuimden… Daarnaast pikte ze ook haar goals mee en verdedigend stond ze haar vrouwtje. Menig spits heeft een lastige middag of avond tegen haar gehad. Ik heb veel wedstrijden met Eva mogen spelen en het was altijd zo heerlijk als we weer een tikballetje speelden en daar een goal of strafworp uithaalden… en die playoffs tegen PKC: onvergetelijk, met een prachtige foto van mij en Eva in het AD nadien, Eva in mijn armen gesprongen en met een gebalde vuist, zo mooi, voor altijd in het geheugen gegrift… Ook heb ik jaren met Eva en Arline een ploegje onder ons gehad en daar hebben we menig succes mee behaald op de Nederlands Kampioenschappen. Daarbuiten is ze ook gewoon een super mooi en gezellig mens, een topper!!”
In totaal kwam Eva tot 107 wedstrijden in de Korfbal League. Daarin scoorde ze 112 keer. Voor haarzelf waren al die jaren een mooie mix van als jonkie met giganten mogen spelen naar vaste waarde worden, en uiteindelijk niet meer een vaste waarde zijn maar op ervaring anderen meenemen in het spel. Ook die rol heeft Eva met veel plezier vervuld: “De laatste jaren ben ik steeds meer een andere rol gaan spelen, ik ben nog meer gaan observeren wat het team nodig heeft, ik heb wat meer de jongere spelers aangestuurd en ben vooral een steunende dame geworden die kijkt naar waar de kwaliteiten van de anderen in het vak liggen. Die rol past ook heel goed bij mij als persoon, dus dat heb ik met veel plezier gedaan!”
Dertien jaar lang deel uitmaken van de selectie is al een hele prestatie op zich, en wie kunnen we beter vragen om een terugblik op al die jaren dan Ard Korporaal, die haar als coach van ons vlaggenschip al die jaren heeft meegemaakt: “Eva kwam vanuit de A1 al bij mij in de selectie. Super getalenteerd, een aanvallende dame, die af en toe wat moeite had met de extreme druk om te presteren zoals zij het ervaarde, maar die altijd super goed is geweest in Fortuna 1. Helaas werd ze uiteindelijk geteisterd door chronische blessures en was ze daardoor de laatste jaren wat meer in het tweede en in de lappenmand. Daardoor is ze uiteindelijk ook meer omgeturnd naar een ondersteunende dame, met een enorm goed oog voor op het juiste moment op de juiste plek zijn en haar kansen uit ondersteunende situaties halen.”
Het grootste compliment voor Eva is volgens Ard dat echt iedereen, ook uit 1, ook nu nog graag met Eva in een vak zou willen spelen: “Het is echt een dame waarvan ik denk dat iedereen haar nog steeds heel graag in een vak zou willen hebben. Als Eva nog 100% fit zou zijn geweest, zou het daarom zomaar kunnen dat ze nog steeds in het eerste had gestaan. Maar helaas laat haar fysieke gesteldheid dat niet meer toe de laatste paar jaar. Verder is het een super fijne meid om in de groep te hebben: sociaal, betrokken, altijd open voor nieuwe ideeën, dus ik had me geen betere speelster kunnen wensen om deze hele periode in de selectie bij me te hebben. Het is enorm jammer dat ze gaat stoppen, maar ook daar heb ik heel veel respect voor. Eva heeft veel dingen in het leven die ze ook heel leuk vindt, dus die moet ze vooral nu lekker gaan doen.”
Net als velen van ons bij Fortuna hoopt ook Ard dat we Eva nog vaker gaan terugzien, en niet alleen als supporter: “Ik vind dat Eva ook altijd een heel goede trainster is geweest. Dat is het voordeel van iemand die bij wijze van spreken in een Fortuna-pyjama is geboren: ze heeft altijd ploegjes getraind en dat ook gewoon heel goed gedaan, dus ik hoop dat we Eva in de toekomst nog eens terugzien als trainster, om te beginnen in de Fortuna-jeugd.”
Laten we afronden met nog een laatste paar woorden van Niels van der Steuijt waar we ons allemaal bij kunnen aansluiten: “Eef, bedankt voor alle mooie jaren! Je bent een topwijf!”
Maar voordat we helemaal afscheid nemen: de rest van dit seizoen is Eva er nog gewoon bij. Het tweede maakt in de zaal nog kans om de play-offs te halen en speelt op het veld in de kampioenspoule, dus we kunnen nog van wat mooie wedstrijden genieten met Eva binnen de lijnen. Vergeet daarbij ook zeker de laatste thuiswedstrijd tegen KCC niet op zaterdag 23 maart om 18.00 uur, een mooie kans om Eva allemaal nog een keer te komen aanmoedigen in de Fortunahal!❤🤍
